Weekje morningshifts

Lieve lezers,

Wat is er toch alweer een boel gebeurd. De stranddag bij Senegambia waar ik de vorige keer mee ben geëindigd, bracht nog een leuke stapavond met zich mee. We kwamen op het strand namelijk wat Nederlandse jongens tegen en die vertelde over een nieuwe club, die de dag ervoor was geopend. Dus na het eten een retourtje naar huis om ons klaar te maken en back to Senegambia. Eenmaal weer daar bleek het nogal een Nederlands feestje te worden, want een groot deel van de groep van GoForAfrica was er ook. Echt super gezellig was het! Kletsen, dansen, drankjes en laat dat het werd. Wel een voordeeltje dat al die jongens van GoForAfrica een auto hebben, want die konden ons mooi naar huis brengen. Al denk ik dat tegen die tijd de bushtaxi’s ook wel weer gingen rijden :p. Zondag hebben we dus ook niet veel gedaan. Al was ik er nog redelijk op tijd uit, maar met die andere twee hier in huis viel ook niet veel te beginnen.

Maandag gingen we op pad voor ons visum voor Senegal. Voor 11 uur moesten we bij de ambassade zijn en dat is gelukt, maar het duurde wel een poos voordat eindelijk iedereen aan de beurt was geweest. Toen kwam er ook nog bericht uit Nederland dat Windesheim in overleg ging over de hele ebolasituatie. Het werd een beetje onduidelijk of de trip naar Senegal er wel in zou zitten, maar gelukkig was het visum voor ons hele verblijf geldig, dus voor nu konden we het gewoon aanvragen. Heel raar idee als mensen in Nederland bezig zijn om beslissingen te nemen rond mijn verblijf hier, wat als….. En wat als het wel doorzet en mijn familie niet meer mag komen.. Later in de week werd besloten dat we terug gehaald worden als er een negatief reisadvies komt voor Gambia. Nog lang niet aan de orde dus, want ook in Senegal zit het nog niet. Voorlopig dus maar gewoon afwachten. Na mijn stage op maandag ben ik onze paspoorten weer op gaan halen, want tussen 4 en 5 uur lagen ze weer klaar. Meteen door naar de markt in Brikama om boodschappen te halen en thuis aan de slag met het eten. Liss & Milou zijn na de ochtend van de ambassade namelijk een afternoonshift gaan doen, dus het was mijn beurt om te koken.

Bij toeval was ik er ook achter gekomen dat ik deze week niet in de afternoon hoefde te komen. Het is namelijk de laatste week van de periode en dan zijn er speciale activiteiten. Het was dat ik bij assembly stond en hoorde dat ze het aan de kinderen vertelde. Tja als je het dan navraagt aan mensen weten ze er plotseling wel van. Maar goed, het kwam er dus op neer dat ik de rest van de week ’s ochtends moest komen en geen lessen meer hoefde te geven. Er werden voetbalwedstrijden gespeeld tussen de verschillende klassen met als afsluiting een potje tussen de docenten van de verschillende scholen. Heel gezellig om een beetje bij te kletsen met verschillende docenten, maar eigenlijk super saai om niks te doen. De tijd gaat stukken sneller als je aan het lesgeven bent. Ik ben er wel achter gekomen hoe lekker het eigenlijk is om de morningshifts te draaien en niet die van de afternoon. Het is dan wel vroeg je bed uit, maar je bent tenminste wel lekker op tijd klaar. Even genieten dus van die vrije middagen en dat heb ik deze week vooral gedaan met het internet opzoeken. Even na school langs Fast Ali’s voor de WiFi met een drankje erbij. Het wil dan niet zeggen dat het elke keer werkt, maar het was het proberen steeds waard. Dinsdag ben ik vanuit daar naar Senegambia gegaan, want Liss en Milou waren ondertussen met wat jongens van GoForAfrica op weg naar een zwembad daar. Zij hadden wat goede contacten gelegd met het personeel van een hotel en door een drankje te bestellen mochten we daar lekker bij het zwembad liggen. Dat is wel eens wat lekkerder dan die zoute zee altijd. Die avond nog lekker wat gegeten en toen besloot ik om naar huis te gaan. Vanaf turntable moest ik mijn weg naar Brikama zien te vinden. Opzich is dat helemaal niet zover en het was nog maar 9 uur, maar toch is het dan even zoeken in je eentje. Al snel stond er ook een man die zei dat hij naar Brikama moest en hij kon wel samen met mij reizen. Jammer genoeg ging de bushtaxi niet helemaal naar Brikama en moesten we overstappen op een lift. Gelukkig was die al snel gevonden, maar ook die gaf aan niet helemaal naar Brikama te gaan. Farato is wel heel kort voor Brikama en volgens mijn medereiziger kwam het allemaal wel goed, dus hup die auto in. Eenmaal rijdend bleek (hoe toevallig kan het toch steeds zijn) dat die man vroeger ook wiskundedocent was geweest en hij vond het helemaal leuk om erover te vertellen. We bleven lekker aan de klets en bereikten Farato. Ik had natuurlijk het idee dat hij daar zou stoppen en ik eruit werd gezet, maar juist mijn medereiziger bleek daar te moeten zijn. Terwijl hij al die tijd vrolijk Brikama had geroepen, maar goed de liftmeneer bleek toch wel naar Brikama te moeten en hij vond het niet langer een verspilling van zijn brandstof om me mee te nemen. Toch weer een voordeeltje als je kan vertellen dat je hier in het land werkt, dan reageren de mensen standaard anders op je. Al met al viel het dus reuze mee en was ik binnen de kortste keren thuis. Lekker een kopje koffie en het bed in, morgen weer een dag!

Ook woensdag was er op school amper wat te doen en heb ik ’s middags het internet opgezocht. De verbinding was alleen ver te zoeken, dus na het kopje koffie was het snel naar huis. Die avond hebben we het onderkomen van de jongens van GoForAfrica opgezocht in Tanji. Heel gezellig natuurlijk, maar wel een beetje ver van alles af en daarvan werd de terugweg niet makkelijker. Milou hield vol dat we thuis zouden komen en dat is gelukt! Toen we net naar de hoofdweg waren gebracht, kwam er namelijk een auto langs en die wilde ons wel meenemen naar Turntable. Hoe toevallig ook maar weer bleek het een man te zijn die een aantal jaren in Nederland had gewoond en toch een behoorlijk woordje Nederlands kon praten. Zit je dan Nederlands te praten tegen een vreemde gast met een petje en rasta haar. Hij vond het zo leuk om ons in de auto te hebben dat hij ook wel even naar Brikama wou rijden. Prima natuurlijk en met een trosje bananen als cadeau liepen we even later alweer over de campus.

Donderdag was een beetje hetzelfde als alle andere dagen op school deze week. In tegenstelling tot de dag ervoor deed het internet het vandaag wel bij Fast Ali’s. Jammer genoeg moest ik vroeg naar huis, want de intervisie stond op de planning. Nou ja, meer even bijpraten voordat onze trip naar Senegal zou beginnen. Die avond hebben we gezellig bij ons thuis gezeten met de jongens van GoForAfrica, Chantal, Eline en Mamadi. Drankjes, chips, kaarten en een boel gezelligheid.

In mijn volgende blog alle top belevenissen van Senegal!