Alle ouders foetsie

Lieve lezers,

Afgelopen maandag was ik wel weer wat eerder klaar op school en had ik dus tijd om een keertje weer te koken. Liss heeft deze week namelijk ook afternoon en is nog later thuis dan ik. Op de terugweg van Tallinding ben ik maar blijven zitten tot in Brikama, om daar meteen boodschappen te kunnen doen. Chicken tonight zonder kip moest het worden :p. Dat betekende dus ook dat ik rijst moest kopen. Best moeilijk als de vrouwen op de markt geen Engels kunnen, dus het duurde iets langer allemaal. Plotseling voelde ik iets spetteren tegen mijn voet. Toen ik naast me keek, zag ik een heel klein hummeltje die even zijn plasje moest doen. Tja, dat moet soms ook even gebeuren en hij keek me ook echt aan van; is er wat geks?! Nadat ik de rijst binnen had, was ik klaar om te gaan en waren alle boodschappen weer binnen. Die avond kreeg ik gezelschap van Njambeh tijdens het koken en uiteindelijk heb ik samen met Liss gegeten.

Dinsdagochtend was het tijd voor intervisie voordat ik naar school ging. Eenmaal op school stond de hele dag in het teken van toetsen afnemen. Terug thuis was het even snel het eten van gisteren opwarmen en eten, want we moesten al bijna direct naar het vliegveld. Liss en ik konden samen met Mamadi en Eline mee in de taxi, dus dat was lekker makkelijk. Voor Eline waren het de laatste uurtjes op Gambiaanse bodem. Ook Milou kwam samen met haar ouders en Njambeh om afscheid te nemen van Eline. Toen het eenmaal tijd was voor het allerlaatste afscheid werd het toch behoorlijk moeilijk voor ze. Heel wat knuffels en zwaaigebaren verder was Eline door de douane en konden wij weer naar huis samen met Mamadi. Heel stilletjes, want weten wanneer Eline weer terugkomt weet hij niet.

Voor de verandering had ik maar weer eens last van de president op de weg. Op weg naar school moesten alle auto’s weer op één weghelft en dat gaf nog wel wat chaos. Toch kwam ik nog op tijd en was het een prima dagje op stage. Jammer genoeg bleek dat de bordenwissers die mijn ouders uit Nederland hadden meegegeven aan de ouders van Milou toch niet zo goed waren. Twee dagen gebruiken en ze vielen al uit elkaar, dus ik moet hier toch maar op zoek naar een bookshop om andere te kopen. Ik kan het namelijk niet aanzien dat ze hier het bord blijven vegen met een stukje papier. Eenmaal thuis hebben we het eten lekker simpel gehouden (noodles) en zaten we de rest van de avond in het donker. Voor het geval de stroom ’s nachts terug zou komen, hebben we alles maar wel aan de lader gelegd. Met het laatste beetje accu dat ik nog in mijn laptop had, hebben we het grootste deel van de presentatie voor vrijdag gemaakt, maar leeg is ook echt leeg zonder elektriciteit dus toen hield het op.

Donderdag kwam Milou met haar ouders het laatste lesuur bij mij op stage kijken. Mr. Mendy wist welke klas ik dat uur had, dus die kwam ook zeer toevallig nog even langslopen om te kijken of alles nog wel goed ging. Ze zijn hier toch net iets meer op hun hoede als er blanken in de buurt zijn. Leuk om te laten zien waar ik lesgeef en hoe de leerlingen hier zijn. De terugweg naar huis werd weer verstoord door de president. Het laatste stukje voor Brikama is bos en daar is de weg niet te splitsen in twee delen, dat betekent dus dat als de president langskomt de hele weg vrij moet zijn. Dat was nu ook het geval, dus ook mijn bustaxi moest aan de kant. In een lange sliert stonden we te wachten langs de weg en ging iedereen er maar uit om buiten te kijken. Toen eenmaal de hele stoet van grote auto’s en militairen langs was gekomen, konden we weer op pad en was ik zo thuis. Geïmproviseerd met verschillende dingen hebben we die avond wat gegeten en de laatste dingen doorgenomen voor de presentatie van morgen.

Vrijdagochtend werden we namelijk weer verwacht op Brikama Lower Basic School, maar dit keer voor de presentatie aan de docenten. Alle opkomende docenten van die school waren uitgenodigd om te luisteren naar ons verhaal over positive reinforcement. We hebben verteld over de gevolgen, wat er anders kan en over de activiteiten dag die we hebben gehouden. Het was moeilijk om echt veel reactie uit de groep te krijgen, maar ook mede dankzij Mamadi en Mr. Tamba lukte dat aardig. Een zeer geslaagde ochtend waar we echt veel mee bereikt hebben, denk ik zelf. Hiermee bereiken we hopelijk veel meer klassen en verdwijnt het corporal punishment steeds meer uit het systeem.

Na de ochtend op de school hebben we snel wat gegeten en onze spullen gepakt om richting Lemon Creek te gaan. Het was de laatste dag van de ouders van Milou en we konden nog even genieten van het zwembad. We moesten een beetje op tijd eten, want de bus naar het vliegveld ging vroeg weg dus dat hebben we bij het hotel gedaan. Milou, Liss en ik konden onze spullen op de hotelkamer achterlaten, want daar gingen wij nog één nachtje doorbrengen. Met taxi Jan naar het vliegveld om ze uit te zwaaien. Het blijft elke keer weer gek om naar het vliegveld te gaan en daar zijn we de afgelopen weken ook echt te vaak geweest. Dit was de laatste keer voordat we zelf weg gaan uit Gambia, dus de volgende keer gaat echt nog 4 weken duren. Laatste keer uitzwaaien en gedag zeggen en toen was al het bezoek weer naar Nederland. De laatste 4 weekjes moeten we het met z’n drieën gaan redden.

Terug bij het hotel hebben we nog wat gedronken bij Musa, die nachtshift had, voordat we ons bed in zijn gedoken. De volgende ochtend kon ik voor het eerst ervaren hoe het ontbijt hier is en dat beviel prima. De rest van de dag hebben we lekker bij het zwembad gelegen en dat is nu nog wel een beetje aan mijn huid te zien :p. Nog even lekker eten bij club One voordat we onze weg naar Brikama weer moesten vinden.

Na het lekkere rustige dagje van vandaag zit de nieuwe week er weer aan te komen. Toetsen nakijken, toetsen inhalen en leuke lessen verzinnen. Het einde komt steeds dichterbij en er moet nog genoeg gebeuren. Het voelt nu al gek dat ik over 3,5 week afscheid ga nemen op Tallinding, maar het is toch echt zo.

Geniet van het lekkere weer in Nederland en ik bestel alvast dat het over 27 daagjes ook zo is :)