President in actie!

Lieve lezers,

Het leven zonder het bezoek uit Nederland is weer helemaal begonnen. Al hebben we het eerste weekend nog wel lekker rustig aan gedaan.
Na het nachtje in het appartement was het ‘cleaning Saturday’, wat inhoudt dat er tot 1 uur in de middag niks gebeurt op straat. Voor ons betekende dat dus lekker rustig aan opstarten en alles weer inpakken. We zijn nog een poosje bij de receptie blijven hangen voor het internet en toen richting café Eddie’s gelopen. Taxi’s reden er nog niet en op zich is het wel te doen om te lopen. Gelukkig was het al wel open en konden we lekker gaan lunchen om daarna door te gaan naar het zwembad en verrassend genoeg na het zwembad weer naar café Eddie’s. Nog even wat eten voordat we weer aan onze weg terug naar Brikama zouden beginnen. We vinden steeds meer taxi’s hier die ons voor 2 euro per persoon terug willen brengen naar Brikama, dus dat is lekker makkelijk en snel.

Ook de volgende dag gaan we in de middag naar café Eddie’s om even wat te eten. Jammer genoeg is het weer niet heel mooi en is de zon vaak ver te zoeken. Toch besluiten we op het gegeven moment om bij het zwembad te gaan liggen. Beetje dobberen, puzzelen, muziek luisteren en genieten van de rust. Deze rust wordt op het gegeven moment echter wel verstoord door de man van het zwembad. Hij vindt dat we niet vaak genoeg wat drinken/eten kopen en heeft ons zien eten bij Eddie’s. Daar is hij niet zo blij mee en een volgende keer moeten we of bij hun hotel eten of toegang voor het zwembad betalen. Jammer voor hem dat hij dan voortaan ook niks meer verdient aan de drankjes die we kopen, maar goed een beetje gelijk heeft hij natuurlijk wel. Na Maddies zijn we met een paar jongens meegelift naar Senegambia, omdat we pas later hadden afgesproken zijn we eerst even wat gaan drinken bij Chili’s. Die avond hebben we gezellig samen met Kari en Abu gegeten bij Ali Baba, met voor het eerst eens een rood wijntje.

Maandag begon de werkweek weer en ik ging er vanuit dat ik gewoon les moest geven, maar dat bleek toch even anders te zijn. Bevrijdingsdag in Gambia hield voor mij in dat ik naar een bijeenkomst met de president moest. Voor alle scholen uit die regio werd er een bijeenkomst georganiseerd en daar zou de president komen praten over zijn ideeën en plannen. Eén klein detail was echter wel dat deze bijeenkomst op ongeveer anderhalf uur lopen was. Gelukkig hadden de andere mannelijke docenten heel veel vertrouwen in mij, maar niet heus. Volgens mij zagen ze mij al zo onderweg neervallen, maar daar was echt geen sprake van. Langzaamaan zag ik steeds meer politie en militairen op de weg komen, een teken dat we er bijna waren. Eenmaal daar aangekomen stonden we uren op een open veld en gebeurde er zeer weinig, op wat dansers na. Eigenlijk had ik die avond intervisie met Metsje, maar op het gegeven moment werd wel duidelijk dat dat er niet meer in zou zitten. Toch had ik het tegen 7 uur wel gezien daar en was de president er nog steeds niet. Samen met een andere docent die naar Brikama moest, besloten we om weg te gaan. Hoe later het wordt hoe moeilijker het vervoer wordt die kant op. We waren amper een stuk de straat in of we werden al zeer vriendelijk verzocht om de zijstraat in te gaan. Wat bleek nou, net op dat moment was de president in aantocht. Opgepropt met een clubje mensen moesten we wachten achter een groepje militairen, die toch wel behoorlijke geweren met zich mee droegen. Met harde sirene en zwaailichten kwam de president dan uiteindelijk toch langs. Zwaaiend vanaf een enorme hummer in zijn witte gewaad, heb ik hem toch weer even gezien. Daarna begon onze wandeltocht richting de hoofdweg, want ondanks dat we de heenweg in de goede richting hadden gelopen, waren we toch een heel stuk van de hoofdweg afgekomen. Het zal toch zeker weer drie kwartier lopen zijn geweest, voordat we in het busje richting Brikama konden stappen. Al met al was ik dus behoorlijk gesloopt toen ik eenmaal de college weer binnen liep. Gelukkig hadden Liss en Milou eten voor mij overgehouden, dus ik kon meteen aanvallen.

Dinsdag was wel weer een normale schooldag. Voor alle klassen probeerde ik op een rijtje te krijgen hoe ver ik met ze ben en waar de toets over kan gaan. Deze laatste periode moet ik namelijk nog in alle klassen twee toetsen doen en daar kan ik maar beter op tijd mee beginnen. Ook voor de laatste les was ik dat van plan, maar plotseling ging er om half 6 al een bel, in plaats van om tien over zes. Alle kinderen van slag natuurlijk en compleet verbaasd, want toen bleek dat ze al eerder vrij waren. Ze wilden dat de kinderen de mogelijkheid hadden om nog naar de volgende bijeenkomst met de president te kunnen. Tja, dingen worden hier nog weleens op het laatste moment beslist. Ik kon dus plotseling ook wat eerder naar huis. Of ik nou echt kon zeggen dat ik eerder thuis was, dat was niet het geval. Op de terugweg moesten alle auto’s namelijk op één weghelft, want de andere moest vrij gehouden worden voor de president.

Woensdag was voor Milou dan ook eindelijk de dag aangebroken dat zij haar ouders op mocht halen van het vliegveld. Liss had een dagje vrij kunnen nemen en ging dus mee die kant op. Aangezien zij toch vrij had, is ze daarna maar in Senegambia gebleven en heeft de hele dag bij Eddie’s zitten werken. Na mijn werkdag ben ik dus ook nog even die kant op gegaan. Lekker even makkelijk eten en het internet gebruiken. Donderdag was er niet zoveel bijzonders op school en ’s avonds werd er lekker voor mij gekookt. Liss en ik zijn komende week met z’n tweetjes en zij had na de ochtendshift wel tijd om te koken. Echt Hollandse pot met aardappelen, boontjes en kip, super lekker. Daarna hebben we nog even overleg gehad over de activity day van morgen met Mamadi en Eline.

Vrijdag stond de tweede activity day op de planning. Dit keer bij Brikima Lower Basic School in grade 3, de klas van Eline. Weer een zeer geslaagde ochtend met spelletjes, liedjes en een toneelstuk. Het filmpje ervan is te vinden op facebook! Ook de ouders van Milou kwamen ons vergezellen en de school bekijken. Na afloop hebben we samen even wat gegeten op de college. De rest van de middag zijn Liss en ik rustig aan het werk gegaan met onze laptop. ’s Avonds hadden we afgesproken om samen met Milou en haar ouders te eten en dat hebben we lekker gedaan bij Club One. Terug met taxi Jan ;)

Zaterdag ben ik flink voor school aan de slag gegaan. Ik ben de hele dag niet verder gekomen dan de tafel met de laptop, totdat we ’s avonds op pad gingen. Liss en ik zijn samen naar Lemon Creek, het hotel van Milou, gelift en van daaruit zijn we samen met Milou en Musa verder gegaan. Bij het stadion in Bakau bleek wel wat een drukte het daar was. Die avond werd er een festival georganiseerd met allerlei, veelal, reggae artiesten. Er stond een enorme rij voor de ingang en ook wij stonden daarin, terwijl er steeds blanken langskwamen die de rij voorbij gingen. De sfeer vooraan werd alleen wel steeds vervelender, er werd meer gedrukt en getrokken. Toen de rij op het gegeven moment weer netjes en rustig was, wilde een militair ons ook meenemen naar voren om eerst naar binnen te kunnen. Dat gaat volledig tegen je gevoel in, want je wil daar niet voorgaan omdat je toevallig een andere huidskleur hebt. Er was ook wel goed aan de rij te merken dat ze het er niet mee eens waren. Toch wilde die militair het doen voor onze eigen veiligheid. Dat besef kwam bij ons toen ook wel een beetje. We stonden daar toch tussen alleen maar Gambiaanse mannen en ze kunnen het niet hebben dat er iets met toeristen gebeurt. Eenmaal binnen was het een stuk rustiger en was er behoorlijk professioneel een podium opgebouwd. Het was niet echt mijn muziek smaak, maar ondanks dat was het best gezellig. Het blijft alleen jammer dat je afhankelijk bent van de anderen over wanneer je terug kunt. Taxi Jan was ook op het festival en we hadden al met hem afgesproken dat hij ons terug kon brengen en dat heeft hij dus ook netjes gedaan rond een uur of 3.

Zondag stond weer in het teken van schoolwerk. Het was dat we ’s avonds hadden afgesproken om met z’n allen uiteten te gaan voor het afscheid van Eline, anders waren we helemaal niet de deur uit geweest. Ook de ouders van Milou en Metsje waren bij Eddie’s om nog één keer met Eline erbij te kunnen eten, zij gaat dinsdag namelijk weer terug naar Nederland.

Nieuwe week in het nieuwe blog!