Back to work!

Maandag moest ik er weer aan geloven, na twee weken moest er weer gewerkt worden. Vanuit het appartement van mijn ouders vertrok ik richting Tallinding. Ik had geen idee hoe lang ik erover zou doen, dus was maar op tijd weggegaan. Gelukkig maar want de brandstofproblemen begonnen weer een beetje op te spelen. Maandag is wel altijd een kort dagje voor mij, dus voor ik het wist was ik alweer terug bij het appartement. Ondertussen waren de anderen met z’n viertjes op pad geweest richting Bakau. Ze hadden de grootste verhalen over het restaurantje onderweg en hadden zich zo te horen wel vermaakt. Die avond hebben we lekker ‘thuis’ gegeten en vast weer heel wat kaarspelletjes gedaan.

Voor de dinsdag hadden we een excursie geregeld naar Makasutu. In een echte Tubab-bus ging we richting Brikama. Na een korte stop bij de craftmarket daar reden we door naar het natuurpark. We begonnen met een boottochtje door het natuurgebied heen en ondertussen werd er van alles verteld over de oesters die daar gevangen worden en de vogels die er zitten. Na de boottocht hadden we een korte pauze met koffie voordat we begonnen aan de anderhalf uur durende wandeltocht door het gebied. De gids kon ondertussen van alles over het gebied vertellen en verschillende bomen laten zien. We sloten de wandeltocht af met een glaasje palmwijn. Wat een raar spul! Ook liet de man daar zien hoe hij in een palmboom klimt. Het ziet er makkelijk uit zoals hij het doet, maar het is toch moeilijker om zelf te doen. Na een kort stukje met het busje konden we aan de lunch beginnen, een lekkere warme Afrikaanse lunch. Al moest je wel een beetje opletten, want de bavianen kwamen soms behoorlijk dichtbij. Er was toevallig een hele grote groep die we konden bekijken. Een beetje jammer was alleen wel dat er net een cruiseschip in Gambia was aangekomen met een grote horde Amerikaanse oude toeristen. Daardoor werd het wel een hele grote toeristische happening, maar gelukkig was ons programma na de lunch ook voorbij. Onderweg konden we nog heel wat cashewbomen zien. Als je ziet hoe die cashewnoten groeien, begrijp je pas waarom die dingen zo duur zijn (ook hier). Waar bij een andere boom een vrucht hangt, hangt daar één cashewnoot. Ook terug gingen we natuurlijk weer met de tubab-bus. Ik had niet gedacht dat ik het stuk naar Brikama ooit in zo’n blanke-toeristen-ding zou doen, maar goed voor nu was het even niet anders. Eenmaal terug bij het appartement waren we wel even aan een duik toe. Lekker relaxen tot we aan het eten toe waren. In plaats van naar Senegambia te lopen, zijn we eens de andere hoek om gelopen. We hadden niet gedacht dat daar nog zo’n grote tuin bij het restaurant zou zitten, maar je kon er super lekker zitten. Ondertussen was er een belangrijke voetbalwedstrijd bezig, dus de meeste Gambianen zaten voor de tv. Ook al keek je niet je kon toch de score wel meekrijgen, want als er gescoord werd, was dat goed te horen. Zelfs de ober rende dan het halve restaurant door. Gelukkig voor de sfeer ging het verloop van de wedstrijd precies zoals zij wilden. Daarnaast was er ook nog super lekker eten!

Het vrije dagje van gisteren was een bonus, maar vandaag was het weer gewoon aan het werk. Helemaal een normaal dagje zou het alleen niet worden, want mijn ouders, Stefan en Johannes zouden komen kijken bij mij op school en in de klas. Dit keer dus met z’n vijven op pad naar Tallinding. Voor een mooi prijsje konden we afgezet worden bij het kruispunt waar ik normaal ook uitstap. Het laatste stukje lopen en toen waren we mooi op tijd bij school. Natuurlijk even kennismaken bij de principal en vice-principal, voordat we op zoek konden naar een broodje om te eten. De shop om de hoek had gelukkig tapalapa dus dat was snel geregeld en daarna was het ook al bijna tijd voor mijn eerste les. We vielen ontzettend op daar, dus er kwamen genoeg docenten vragen of dit nou mijn ouders waren. Ook leerlingen zag je kijken, lachen en wijzen. Bij mijn eerste les zijn ze achterin gaan zitten om te kijken, te filmen en foto’s te maken. Dan sta je toch ineens anders voor de klas, als je van die pottenkijkers erbij hebt :p. Er was de leerlingen stiekem al een beetje ingefluisterd dat ze zich wel moesten gedragen, want we hadden belangrijke bezoekers. Na een uurtje had ik even pauze en hebben we het een beetje nabesproken, voordat de anderen weer op Senegambia aan zouden gaan. Die hielden het mooi na 1 lesuur voor gezien met in het vooruitzicht het zwembad. Ik moest de dag nog even volmaken tot tien over zes, maar ik vond het super om mijn werkplek te kunnen laten zien. Dan kunnen ze zich toch een betere voorstelling maken van mijn verhalen.
De afgelopen dagen gaat er rond dat er weer brandstofproblemen zijn, dus er rijdt wat minder op de weg. Het is gelukkig niet zo erg als anderhalve maand geleden, want toen reed er nog amper wat. Die brandstofproblemen zorgen er ook voor dat we bij het appartement soms geen elektriciteit of water hebben, dus dat is even behelpen. Gelukkig valt het nog mee om een taxi te krijgen en ook ik kom ’s avonds nog best makkelijk terug. Vanaf Westfield zit ik al in een gele taxi en die man wil me ook wel door brengen naar Senegambia (gewoon lokale prijs natuurlijk). Hij doet alleen geen moeite meer om er nog andere mensen bij in te krijgen, dus het is een super snel ritje. Uiteindelijk blijkt dat hij het kletsen onderweg wel heeft gewaardeerd, want hij wil mijn geld niet aannemen. Hij waardeerde het al genoeg dat ik gewoon tegen hem had gepraat ;) Eenmaal terug bij het appartement blijkt dat de plannen om zelf eten te maken snel zijn verdwenen, dus na wat opfrissen gaan we weer de deur uit. Dat opfrissen is wel nodig na een dag op school zeg! De combinatie van lucht, stof, zweten en alles zorgt ervoor dat ik aan het einde van de dag echt stink als een afrikaantje. De plek van gisteren was goed bevallen, dus ook vandaag gaan we daar weer heen om lekker te eten. Natuurlijk nog wat kaartspelletjes na afloop en ik mag wat later naar bed vandaag, want ik heb al weekend :p.

1 mei is hier namelijk een nationale feestdag en dan zijn de scholen dicht. Voor ons dus mooi de gelegenheid om het ritje naar Brikama nog eens te maken, dit keer om het Health Centre te bekijken. Vanaf de College gaan we samen met Liss en Milou, want zij kunnen het beste alle verschillende afdelingen laten zien. Johannes ondergaat nog een grootse behandeling (vingerprikje) om achter zijn bloedgroep te komen en dan is het weer tijd om terug te gaan. Op de terugweg konden we de markt nog wat beter bekijken en hebben Stefan en Johannes het kraampje met de ‘pancakes’ geplunderd. Normaal gesproken koopt een Gambiaan er denk ik een paar, maar zij kopen even voor iets van 40 of 50 Dalasi, die dingen zijn 1 Dalasi per stuk. Via de garage van Brikama, de verzamelplaats van alle taxi’s, vinden we onze bustaxi naar Turntable om vanaf daar het laatste stukje met de gele taxi te doen. Het is alweer bijna tijd om te eten en alweer de laatste echte avond. Johannes en ik gaan dus lekker met z’n tweetjes uiteten. Het koelt hier nu ’s avonds ontzettend af, dus we zoeken een beschut plekje op en genieten van een lekkere pasta pesto.

Vrijdag is alweer de laatste dag voor mijn bezoek. Vanavond om 23 uur vliegen ze weer terug naar het koude Nederland. We doen dus lekker rustig aan vandaag en ze pakken hun spullen in. Samen met Johannes wandel ik nog lekker even over het strand en doen we een drankje bij Poco Loco. Dan is het vroeg eten, omdat de bus van Arke om 7 uur wel voor de deur staat. Laatste keer een flesje Julbrew (lokaal bier) en een vette pizza. Ook nu mag ik natuurlijk niet met de bus mee, dus Johannes en ik blijven nog heel even achter bij het appartement. Komende nacht ga ik er samen met Liss en Milou nog een nachtje slapen, dus we hebben de sleutel nog even. Niet veel later gaan Johannes en ik ook op pad en fixen we een gele taxi naar het vliegveld. Onderweg pikken we Milou nog even op en dan blijken we nog bijna tegelijk met de bus van Arke er te zijn. Inchecken van de bagage en dan mogen ze nog weer even terug komen voordat ze moeten boarden. We zitten nog maar amper aan het drankje of het mevrouwtje van Arke komt al melden dat het vliegtuig eerder geland is, dus ze moeten eerder boarden. Het afscheid gaat behoorlijk snel en voordat ik het door heb zijn ze de poortjes door. Echt een heel raar idee dat ze dan ineens weer weg zijn en het 6 weken gaat duren voordat ik ze weer zie. Ik besef het ook nog niet meteen en samen met Milou ga ik weer richting Senegambia. Daar drinken en eten we wat en komen Liss en Abu er later ook bij. Het voordeel van dichtbij overnachten is wel dat je niet na hoeft te denken over de terugreis, dus lekker even kan blijven hangen.

Ik heb met mijn vader van telefoon gewisseld dus ik kan nu ook 3g credits kopen voor mijn Gambiaanse nummer. Heel fijn voor die laatste 6 weken! Het is dan net even wat makkelijker en goedkoper om contact te houden. Even opwaarderen dus en dan lekker weer het bed in. Dit keer alleen met ander gezelschap in het appartement…

Het waren super fijne twee weken en ik heb er ontzettend van genoten om alles te kunnen laten zien. Jammer dat het zo snel is gegaan en hopelijk gaan die laatste 6 weken ook zo snel. Die boost die je schijnt te krijgen van een familiebezoek is bij mij namelijk wel uit gebleven tot nu toe. Het doet me eerder beseffen wat ik mis. Maar goed het komt wel goed hier en ondertussen is het nog maar minder dan 5 weken!