Easter Holiday: week 2

Na de dag van gisteren was het tijd voor een beetje rust. We hebben de hele dag lekker bij het zwembad in de zon gelegen. Er moet natuurlijk ook wel een beetje een kleurtje opgedaan worden. Ook Eline, Milou en later Chantal zijn langs geweest om van het zwembad te genieten. Met de hele club zijn we die avond uiteten gegaan bij Club One.

Dinsdag was het weer tijd voor een uitstapje. Dit keer was Tanji fish market aan de beurt. Terwijl we in de bustaxi zaten kwam de vislucht ons al steeds meer tegemoet en zeker toen we eenmaal daar uitstapten. Het was er nog relatief rustig, maar de eerste vrouwen zaten al op het strand hun vis te verkopen, terwijl de mannen in de boten aan het vissen waren. Het blijft gek om hier de vriezers en koelkasten gewoon los op het strand te zien staan. Na een wandeling over het strand hebben we bij een klein tentje die nog precies 5 flesjes frisdrank had, wat gedronken voordat we weer terug zouden gaan. Op de terugweg zijn we langs de rookkamers gelopen en natuurlijk waren er een paar mannen zo vriendelijk om het ons ook van binnen te laten zien, hoe de enorme stapels vis daar lagen. Een heel klein stukje proeven, maar de ‘pancakes’ (eigenlijk lijken het oliebolletjes) van iets verderop zijn toch lekkerder. Eenmaal bij turntable boodschappen gedaan op het marktje daar om ’s avonds weer te kunnen koken. Dit keer een combinatie van vlees, wortelen, uien en aardappelen, iets wat wij op de college ook geregeld eten. Het wordt langzaamaan een traditie om ’s avonds met z’n vieren een kaartspel te doen. Giny heeft altijd wel een excuus waarom ze niet mee kan doen, is het niet het dagboek schrijven dan is het wel de afwas doen.

We doen een beetje om de dag een uitstapje, dus vandaag is het weer lekker rustig aan doen. Beetje zwemmen, zonnen en chillen voordat we ’s middags richting Senegambia lopen. Samen met Johan en Johannes ben ik naar de craft market geweest om wat souvenirtjes te kopen. Als je niet oppast word je elk winkeltje ingetrokken en natuurlijk hebben ze allemaal de beste prijs. We zijn Johan dan ook wel een paar keer kwijt, omdat hij weer bij iemand binnen staat. Toch lukt het uiteindelijk voor iedereen om wat te vinden. Al is het beeldje van Johannes nog in de maak, dus die kan pas ’s avonds opgehaald worden. Die jongen zal wel gedacht hebben, zo nou moet ik opeens toch wel snel aan het werk :p. Die avond zijn Johannes en ik lekker met z’n tweetjes uiteten geweest en hebben we genoten van een super lekkere pizza.

Na het rustige dagje van gisteren konden we vandaag weer op pad. Giny en Stefan waren ook weer wat fitter en zaten niet langer compleet vast aan de wc. Ja je hebt hier soms dagen dat de wc je beste vriend is ;) Banjul werd onze bestemming en met heel wat verschillende (bus)taxi’s kwamen we er uiteindelijk aan. Het is dan wel de hoofdstad van Gambia, maar veel is er niet te zien. Het ligt namelijk op een eilandje en door het moeras er omheen kan het niet verder uitbreiden. We zijn eerst naar de haven gelopen, om te zien waar de boot naar Barra gaat. Een beste drukte en het is moeilijk te omschrijven hoe de sfeer er is, maar het is niet een plek waar je voor je plezier heel lang rondhangt. Het gedeelte van de stad dichtbij de haven bestaat eigenlijk alleen maar uit pakhuizen en andere winkels waar het koopwaar uitgestald ligt. We zijn een klein stukje over de markt gelopen, maar we hadden al snel door dat het er best hetzelfde uitzag als de Serekunda markt. Natuurlijk wel even een lekkere sinaasappel gehaald en iets verderop opgegeten. Tja, die dingen worden hier toch wel behoorlijk anders gegeten. De velletjes erin zijn namelijk te taai om te eten, dus mensen hier zuigen de sinaasappels uit. Met het bovenste kapje eraf is dat prima te doen, maar voor Johan en Giny was dit best even wennen. Ach, zo hebben meer mensen op straat vast plezier om ons gehad. Terug een stukje over het strand en langs de boog van de president, waar volgens het boekje alleen hij onderdoor mag, maar dat is in de praktijk wel een beetje anders. Voor 50 dalasi pp mogen we erin en kunnen we boven van het uitzicht genieten. Ooit zat er ook een restaurant, winkeltje en museum in, maar daar zijn alleen nog de resten van terug te vinden. Helemaal bovenin hebben we wel een mooi uitzicht over de stad en is duidelijk te zien dat het omgeven wordt door de zee en de gambia rivier. Ondertussen is bij iedereen wel het besef gekomen dat er verder niet zo heel veel aan Banjul is, dus we besluiten om terug te gaan. Je kunt natuurlijk niet in Gambia zijn geweest, zonder de hoofdstad te hebben gezien, maar je moet niet verwachten dat het een echte stad is. Sowieso is dat in Gambia niet echt te vinden en hoogbouw is er ook nauwelijks. Op de terugweg komen we langs Westfield en dat is natuurlijk de gelegenheid om bij Fast Ali’s te gaan eten. Ook zo’n restaurant waar ik iets te vaak ben geweest. Allemaal genoten van een lekkere pizza en we zijn redelijk op tijd klaar om weer naar het appartement terug te gaan. Richting Senegambia rijden alleen gele taxi’s en dat is af en toe nog wel eens moeilijk als je met z’n vijven bent, want in principe mogen ze niet meer dan vier mensen meenemen. Toch is er vaak wel een taxichauffeur die het aandurft en nu gelukkig ook weer. We zaten nog maar amper met z’n vieren op de achterbank gepropt of er kwam al een agente op af gelopen. Wat ze gezegd heeft weet ik niet, want dat gaat hier allemaal in de lokale taal, maar de taxichauffeur riep nog na; ik kom zo wel terug, en weg waren we. Volgens de taxichauffeur was hij toch slimmer dan iedereen. Ach ja, af en toe is het land best bizar.

Vrijdag hebben we weer lekker rustig aan gedaan en een beetje gezwommen. ’s Middags zijn we naar het strand gelopen om een drankje te doen bij een strandtent. Nog even gekletst met Chantal en haar ouders en daarna door naar Monkeypark. Daar hebben we ruim een uur met de gids rondgelopen en heel wat apen gezien en gevoerd. Ze springen met gemak van schouder naar schouder en gaan altijd het zakje met de pinda’s achterna. Zelfs Giny durfde het uiteindelijk aan om ze te voeren. Herkenning van familiesoort natuurlijk ;)

Zaterdag was een super warme dag en begon dus even met een verfrissende duik. Daarna was het tijd om Brikama aan mijn ouders en Stefan te laten zien. Natuurlijk ging Johannes ook mee, maar die had het vorige week al snel even gezien. De eerste stop was bij de college, om mijn woonomgeving te laten zien. Tevens de eerste plek om weer even bij te komen van de hitte en wat te drinken. Het eerste moment dat je hier binnenstapt, denk je vast even wat een armoede, maar je went er ontzettend snel aan. Daarna zijn we via de markt naar de compound van de familie van Mamadi gelopen. Het is zoveel lekkerder om hier over de markt te lopen als blanke dan in het toeristengebied, hier laten mensen je veel meer met rust. Bovendien ben je hier dan ook zo goed als de enige blanke. Bij de compound kwamen de kinderen alweer op ons afgerend en werden we warm onthaald. Mamadi en Eline waren er nog niet, maar de familie was op de hoogte gebracht en zijn zus had super lekker gekookt. Gezellig met z’n allen uit een grote schaal eten (al kregen wij wel een lepel). Onder de grote mangoboom was het goed uit te houden en hebben we lekker rustig gezeten en gekletst. Uiteindelijk kwam Mamadi aangerend, die had al 10 keer sorry gezegd dat hij zo laat was, maar ze hadden problemen gehad met het vervoer. Hij wilde heel graag mijn familie zien en dat is nu dus gelukt :). De kleren die mijn ouders mee hadden gebracht uit Nederland zijn overhandigd en werden met een grote glimlach uitgepakt. Mamadi had het mooi bekeken en ging zelf eerst even uitzoeken wat hij graag wilde hebben, voordat de rest naar zijn vader, broer en oom kon. Ook de zus van Mamadi had meteen een jurkje van mijn moeder aan. Het grootste deel van de kleren was te groot, maar ik kan ondertussen vertellen dat de overhemden vernaaid zijn en nu prima passen! Die kleren zijn zeker goed terecht gekomen! Direct daarna hebben we afscheid genomen en zijn we richting de borrel van het Nederlandse consulaat gegaan, ter gelegenheid van de Koningsdag. Ja ja, ook hier in Gambia vieren we de Nederlandse feestjes. Lekkere hapjes en drankjes en veel te veel Nederlanders. Van daaruit ben ik met de andere meiden en Johannes mee gegaan naar het vliegveld om Chantal uit te zwaaien. Samen met haar ouders vloog ze die avond terug naar Nederland.

Zondag begon weer lekker rustig met uitslapen en zwemmen. Voor ’s middags was ik gevraagd om mee te helpen met de spelletjes van de Koningsspelen. Voor het restaurant Typisch Hollands was een vrijmarkt gebouwd en waren spelletjes opgezet. Spijkerpoepen, koekhappen, blik gooien, klompen lopen, we hadden het allemaal. Een aantal Nederlandse kinderen, maar vooral mixjes tussen Gambia en Nederland deden mee. Een geslaagde middag en die hebben we afgesloten met eten bij Typisch Hollands. Natuurlijk deden mijn ouders daar niet aan mee, maar Stefan en Johannes wel. Oftewel een geslaagde maar iets te Nederlandse dag!

Voor mij was dit de laatste dag van de vakantie. Morgen begint mijn werkweek weer, maar mijn bezoek is natuurlijk nog niet weg. In het volgende verslag hun laatste belevenissen in Gambia.