Eerste stageweek

Hi allemaal!

De eerste echte stageweek is achter de rug en dat was me er eentje zeg. Er is alweer zoveel gebeurd afgelopen week, dat ik zal proberen om er de interessantste dingen uit te halen.

Maandagochtend werd ik zo tussen 9 en 10 uur verwacht op Tallinding Upper Basic School. Het was al bekend dat ik afternoon shifts zou krijgen voor mijn lessen, maar de precieze timetable zou ik dan zien. Tallinding Upper Basic School is een best wel grote middelbare school in Serrekunda. De afstand tussen Brikama en Serrekunda is alleen te doen met de taxi, dus maandagochtend werd ook meteen de eerste keer alleen met een bushtaxi. Spannend voor de eerste keer, maar gelukkig hadden we in de introductieweek al heel wat kilometers afgelegd met die dingen. Tegelijk met Liss en Milou ging ik de deur uit en stond voor de college aan de kant van de weg te wachten op een schreeuwende uit het raam hangende jongen die Serrekunda zou roepen. Dat duurde niet lang gelukkig en driekwartier later kon ik aan de chauffeur duidelijk maken dat ik er uit wilde. Nog een stukje lopen en langzaamaan kwam de school in zicht. Al met al was ik een uur onderweg en ruim op tijd. Iets wat echt niet had gehoeven, want een paar uur later zat ik nog op het kantoortje te wachten, maar wel de ideale gelegenheid om te kletsen en al wat over de school te weten te komen. Even later werd me een rooster in de handen gedrukt, maar niet veel later kon ik die ook al wel weer inleveren. Zit je dan tussen de hoofden van de school en de conciërge die ‘ruzie’ hebben over de gang van zaken en dan niet in het Engels, maar in de lokale taal. Maar goed, uiteindelijk bleek dat het rooster later wel zal komen en ik eerst wat lessen mee zou gaan kijken.

Eerst dacht ik nog dat ik een beetje sneaky die eerste dag door kon komen, maar vergeet dat maar als blanke daar. Er zit namelijk ook een basisschool bij in en die kinderen kennen het woordje ‘tubab’ ook maar al te goed. Buiten op het plein, lees; zandvlakte, werd de school bij elkaar geroepen en kregen ze een flinke preek over het waarderen van school en dergelijke. Ook werd ik tijdens dit assembly voorgesteld voor de hele school. Dat hield in dat er aan hen werd verteld hoe groot de ramp was om wiskundedocenten te vinden en dat ze maar heel blij met mij moesten zijn, want anders krijgen ze geen les. Hiermee was miss Binta Jallow geïntroduceerd en het werd afgesloten met een groot applaus. Best ongemakkelijk, maar wel een fijn idee dat ik daar als heel gewenst kom.

De rest van de tijd op school heb ik meegekeken met de andere wiskundedocent en ervaren hoe verschillend het onderwijs wel niet is. Het is fijn om eerst te zien wat zij normaal vinden, voordat ik zelf voor de klas ga staan. Als het aan de andere docent had gelegen dan was ik na een uurtje al overgegaan op lesgeven. Dat zag ik helemaal niet zitten, want ik had net een uur daarvoor voor het eerst het boek gezien en enige voorbereiding is toch wel gewenst. Ook omdat ik de wiskundelessen natuurlijk in het Engels moet geven. Daarnaast wil ik goed nadenken over mijn manier van orde houden, want die manier van hier wil ik niet hanteren. Ze lopen hier namelijk geregeld rond met een buis en daar worden kinderen mee geslagen. Dinsdag heb ik dit zelf ervaren tijdens het meekijken. Ik wist dat ik het een keer zou gaan zien, maar toch is het moeilijk op zo’n moment. Je wilt heel graag iets doen en het voorkomen, maar tegenover zo’n docent kan het niet. De kinderen zijn het gewend en lachen erom, maar het voelt niet goed.

Gelukkig is de maandag wat korter op mijn rooster, dus ik was tegen 5 uur wel weer thuis. Bij binnenkomst had ik geen idee waar Liss en Milou waren, maar een blik in de slaapkamer zei genoeg. Die twee lagen lekker te slapen na ook een eerste pittige dag bij Brikama Health Centre. ’s Avonds besloten we naar Westfield te gaan om weer eens wat internet op te zoeken en lekker te eten.

Dinsdag heb ik weer de hele dag meegekeken en kennisgemaakt met alle klassen. Ze zijn allemaal van grade 7 en heten; 7 green, 7 red, 7 star, 7 rectangle, 7 pentagon en 7 pink. De dinsdag, woensdag en donderdag geef ik les tot 18.10 uur en ben dan zo ongeveer om half 8 thuis. Het is dan namelijk best wel druk op de weg tussen Serrekunda en Brikama en je komt om in de uitlaatgassen. Die avond hebben we thuis gekookt. Een combinatie van aardappelen, wortelen, uien, eieren en komkommer en het smaakte prima. Hiermee waren ook de dagen van meekijken afgelopen, dus woensdagochtend stond het voorbereiden van mijn lessen op de planning. Dat kost zo’n eerste keer toch best wel behoorlijk wat tijd, want de onderwerpen zijn hier heel anders en het is allemaal in het Engels. De wiskunde is veel abstracter en kleuren en plaatjes zijn ver te zoeken in het boek. Bovendien gaat de voorbereiding heel anders als je weet dat de kinderen in de klas geen boek hebben. Die middag stonden mijn eerste eigen lessen op de planning en het was een hele opluchting om zelf voor de klas te staan. Ik hoefde niet meer toe te kijken hoe het anders werd gedaan en ik wilde graag vertellen wat ik kwam doen. De kinderen waren allemaal heel aardig en discipline kennen ze hier zeker. Ik kon prima mijn verhaal doen en waar ze kunnen helpen ze je. Het blijft wel moeilijk om dat altijd te accepteren. Ze zijn namelijk gewend om altijd krijtjes te halen, het bord schoon te vegen en in de pauze eten te halen voor de docenten. Het was een vermoeiende dag en dan duurt de weg naar huis heel lang. Die avond hebben we bij de meiden uit Zeeland gegeten en dat was hartstikke gezellig. Ook weer één van de momenten om te wennen aan de stroomuitval. Ach, wel gezellig en gelukkig konden we daar nog wel koken zonder stroom.

Donderdag leek overdag veel op woensdag. ’s Ochtends de lessen voorbereiden en ’s middags de lessen geven. Na afloop nog wat kleine boodschappen en op naar huis. In de avond nog met de meiden uit Zeeland gekletst. De terugweg vanaf hun compound was nog een heel avontuur, want we werden achtervolgt door een hond. Aangezien de honden hier toch best gevaarlijk kunnen zijn, was het toch wel een beetje een spannend loopje (met een doos vol eieren in je handen :p). Op vrijdag hadden we ons eerste gesprek met Metsje, wat in het vervolg een soort intervisie zal gaan worden. Deze week hoefden we nog niet te starten met ons project, dus we hadden lekker de rest van de dag vrij. Het is niet verkeerd om dat hier in te vullen met een bezoekje aan het strand, want warm is het hier zeker! Dat heb ik wel gemerkt na afloop, want een beetje rood was ik wel. ’s Avonds weer super lekker gegeten in Westfield. Terug is het altijd maar afwachten hoeveel busjes er nog rijden en hoe goed het lukt om thuis te komen. Liften is wel heel leuk om te doen en dat gaat ook eigenlijk wel heel goed hier, dus ook nu probeerden we dat. Een heel klein wit autootje stopte voor ons en wat bleek ze wilden ons meenemen. Eenmaal in de auto bleek dat ze eigenlijk helemaal niet naar Brikama gingen, maar ze wilden ons wel graag brengen. Met z’n vieren op een hele kleine achterbank, maar het lukte! Op de gekste plekken kom je hier mensen tegen die een link hebben met Nederland en nu ook weer. De ene jongen heeft een tijd in Middelburg gewoond en kende ook wel wat Nederlandse woorden. Wat een lache rit was dat! Schreeuwend uit het raam; potverdorie en pannenkoek. Leuke gasten en een super gezellige rit naar Brikama gehad. Dat liften gaan we zeker volhouden :)

De rest van het weekend heb ik ook nog vanalles beleefd, dus dat zal ik zeker nog gaan vertellen, maar nu even niet. Nu ga ik genieten van mijn pizza en jullie horen snel weer van me!

Bedankt voor het lezen ;)